تاریخچه لباس اسکراب اتاق عمل

در ابتدا باید مفهوم اسکراب را مورد بررسی قرار بدهیم.
اسکراب به معنی مالش دادن و شستن است (سابیدن هنگام شستن برای تمیز کردن).
یکی از کارهای ابتدایی و اصلی شروع جراحی، شستن دست ها (هند اسکراب – hand scrub) است که باید دست ها را در جهت های مختلف با مواد شوینده مالش داد.
لباس اسکراب که در ابتدا به دلیل رنگ آن ها به عنوان سبز جراحی (surgical greens) شناخته می شد، اکنون به دلیل این تصور ساده که آنها را در یک محیط مالش داده شده می پوشند (منظور عمل مالش دست ها به هم جهت ضدعفونی دست ها)، در اصطلاح عامیانه اسکراب نامیده شد.
اولین بار در سال 1894 به اسکراب اشاره شد، زمانی که دکتر هانتر رابر اظهار داشت:
«ایمن‌تر و بهتر است که همه لباس‌های خود را به طور کامل تغییر دهند، نه صرفاً یک کت و شلوار استریل شده روی لباس‌های معمولی.»
او همچنین پیشنهاد کرد که این لباس سفید باشد تا بتوان به راحتی آن را شست.
هنگامی که استفاده از برق و الکتریسیته رواج یافت و از چراغ‌های بیشتری در اتاق عمل به جای اتکا به پنجره‌ها و نورگیرها استفاده شد، ترکیب نورهای روشن و لباس سفید منجر به تابش چشمگیری شد و هنگام تغییر نگاه از درون فیلد جراحی که قرمز خونی بود به پس‌زمینه‌های سفید، یک اثر شبح سبز ایجاد می‌کرد.
در سال 1914، هری شرمن، جراح سانفرانسیسکو، رنگ سبز را توصیه کرد، رنگی که برای چشم ها کمتر خسته کننده است و رنگی که بازتاب را به حداقل می رساند.
او همچنین اظهار داشت که رنگ سبز ، باعث خطای دید چشم جراح نمی‌شود و رنگ قرمز و صورتی را می‌تواند واضح ببیند و تشخیص دهد (ایجاد کنتراست بصری).
آبی آسمانی به عنوان رنگی برای لباس‌های اسکراب اتاق عمل در دهه 1950 محبوب شد، زمانی که آموزش های ویدیوئی فیلمبرداری شدند و با تلویزیون های رنگی به نمایش درآمدند.